Σκιά...

 Πέφτω στο κενό της ύπαρξης και της ξοφλημένης ενέργειας. Κοιτάζω αριστερά-δεξιά μία θάλασσα και στο βάθος τη φαντασία της. Γυρίζω αμέριμνος, ψάχνω κατευθύνσεις, αναζητώ όνειρα. Σε ένα μοτίβο που εκπέμπει μισή αισιοδοξία και μία αποστροφή προς τα είδωλα. Κατευθυνόμενες ενέργειες για το κάπου πέρα από τις συνηθισμένες εντυπώσεις.
Τριγύρω μία τεταμένη σιωπή και ένας αγώνας για επιβίωση. Καταφέρνω να αναδυθώ μέσα από τη μορφή της και να οδηγηθώ στο κόσμο της λύτρωσης. 
Δεν είναι η σκιά της προκλητική, είναι που την άφησα να με πνίξει. Τώρα στο τέλος καταλαβαίνω το λάθος.

Ουράνιος Επί της Γης

Η Ομορφιά του Ειδώλου...

Που κατοικείς. Που με βλέπεις. Δεν το ξέρω, όμως καταλαβαίνω.
Πάντα ήξερα πως θα έρθει η εποχή των ειδώλων. Των ξεπερασμένων εποχών, των άψυχων οντοτήτων, η ομορφιά σου.

Παράλληλοι κόσμοι...

 

Στο μέσα μου υπάρχεις ως άδηλη ψυχή. Με πηγαίνεις στα αριστερά - δεξιά όπως εσύ το δημιουργείς. Στο τέλος τα καταφέρνεις και χάνεσαι, μία αποτρόπαια σκέψη συνειδήσεων, ένας αργός μεθυσμένος άγγελος.

Το πέρασμα...

 Ότι αγγίζω χάνεται και εσύ φεύγεις στο μοιραίο φυσικό περιβάλλον. Δεν ξέρω το γιατί μα όλο αυτό είναι κυκλικό. Το πέρασμα είναι ασφυκτικό από τη μία κατάσταση στην άλλη, ενώ ο αγώνας της ασυνέχειας διαφορετικός.

Ασκητής των ονείρων...

 

Καινούργιοι δρόμοι που φαίνονται στο πέρας και ένα όνειρο που με διακατέχει αλλά αυτή τη φορά δεν έχει γυναικεία μορφή. Παράλληλα σύμπαντα που με αφομοιώνουν σε ένα παράξενο όνειρο. Γύρω μου λουλούδια και πουλιά να μου κελαηδούν. Πιο μακριά η θάλασσα να με καλεί.

Ουράνια λογική...

Ξεπερασμένες ιδέες, όνειρα και παράλληλα matrix, ξεπερασμένες συνιστώσες και τριγύρω το χάος.

Ένα άλλο βλέμμα πέρα από το όριο...

 

Ελεύθερος από όλα και όλους να τριγυρίζω σαν χαμένος υιός. Τίποτα δεν αγγίζει την άλλη πλευρά του μυαλού εκεί που σε εγκλωβίζει. Πηγαίνω από δω και από κει, περιπλανώμενος να βρω το χαμένο μυστικό. Κάπου είναι κρυμμένο.

Ο Αντάρτης...

Ρέμπελες σκέψεις με κυνηγούν, φευγαλέες στιγμές που δεν θα ξαναρθούν και η ματιά της καθρεφτίζεται μέσα μου και εγώ να κοιτάζω αλλού.
Στριμώχνομαι πάλι πίσω από τις κρυφές πλευρές του έρωτα, ενώ ανοίγει μία πύλη, αλλά είναι ακόμα μακριά. Ένα όραμα, μία εξερεύνηση που εμπεριέχει και καλές στιγμές, στιγμές φυγής και λύτρωσης. Με πηγαίνω από δω και από κει, απόκληρος μοναχικός, υπεράνω πνευμάτων και αδήλωτων στιγμών.
Γύρω μου ένας άλλος κόσμος και εκείνη να είναι ακόμα εκεί. Δύσκολες στιγμές για πρίγκιπες, παροξυσμοί και το φάρμακο δεν βρίσκεται.
Ένας αντάρτης μέσα μου με διαπερνά.
'' Τι είναι αυτό που σε βολεύει τώρα περισσότερο '' ? με ρωτά,... '' Το είδωλο ή το αληθινό '' ?
Ο αντάρτης μου λέει '' διάλεξε το δεύτερο '' .

Gothic

Αδέσποτη μορφή

 

Αδέσποτη μορφή που όλο υπάρχεις αλλά δεν μου παρουσιάζεσαι ποτέ. Κάνω επικλήσεις παντού. Παντού το ίδιο θέατρο καθώς καμία ανώτερη δύναμη δεν σε γουστάρει και όλο αυτό μοιάζει σαν μία ακαταστασία μέσα μου.
Το ξέρω ότι είναι αδιέξοδο πια να πολεμώ με κάτι ένστικτα που δεν με ακούν και κάτι πειραγμένες υπάρξεις που δεν συγκατοικούν στα κύτταρά μου. Αφήνομαι λοιπόν στην απέξω προσπαθώντας να περισώσω το οτιδήποτε μα και αυτό είναι προκλητικό. 
Κι άντε πάλι από την αρχή, να στρέφομαι πάλι σε σένα για να με οδηγήσεις εκεί που εσύ ξέρεις μια που το παιχνίδι είναι δικό σου.
 Εγώ ξοφλημένος να προσπαθώ να κρατηθώ από τα δικά σου ένστικτα που λειτουργούν αμφίδρομα. Μία η αγάπη, μία το μίσος και στη μέση το τίποτα. Μία γραμμική συνέχεια που δεν βγάζει πουθενά. 
Τότε φεύγεις ξανά για να μου αποδείξεις ότι όλα είναι στημένα και εγώ να ακολουθώ το μυαλό σου.

Ουράνιος επί της Γης

Πουλημένο όνειρο...

 

Κατευθύνσεις υπαρξιακές που γεμίζουν τα κενά και ένα απροσδιόριστο παρελθόν.
Κοιτάζεις την έξοδο κινδύνου που υπάρχει μπροστά σου. Πίσω σου θλιμμένες εντυπώσεις, άτομα που δεν υπήρξαν ποτέ, ακατάλληλες στιγμές.

'' Καλώς ήρθες εδώ '' ...

Μια άνοιξη που τον υποδέχεται καθώς αφήνει εσένα.

Υποχωρεί και πηγαίνει σε ένα κύκλο σοφίας, μακριά από τους τετριμμένους ορίζοντες και χαμένες έννοιες.

Το χθες...

Όλα στην μνήμη μου καθηλωμένα, στιγμές που δεν θα ξανάρθουν και η παραπάνω αγάπη. Τα σκαλίζω ξανά μέσα στην αφαίρεση του νου μα κι αυτό είναι μία αφέλεια.

Αντάρτης των σχέσεων...

Περίεργες στιγμές και ανέξοδες τύψεις. Παρατηρείς ότι όλα βρίσκονται και χάνονται.

Οι μορφές φεύγουν και έρχονται και η λύτρωση επεμβαίνει σε λάθος χρόνο. Όλα κινούνται μέσα σε ένα ιδιότροπο καλούπι αγάπης, έντασης και ανυπακοής. 

Το κορίτσι του πάντα έρωτα..

Η μορφή της αντιδρά πάλι στο ίδιο μοτίβο.
Ένα ψέμα, ένα όργιο συναίσθημα, μία αποκαθήλωση. Εκείνος θα της μιλήσει ξανά για το παραπάνω έρωτα, για τον έρωτα που εξακολουθεί να υπάρχει. Δεν τα θεωρεί περασμένα - ξεχασμένα και αυτό κάνει το παιχνίδι επικίνδυνο.

Ελεγεία στον Έρωτα..

Πάρε με όπου θες
σε λιβάδια ξένα
εκεί που δεν κατοικούν  
εκεί που δεν υπάρχει ο κόσμος της συνέχειας
πάρε το μυαλό μου

Εξόριστος..

Μην με αγγίζεις μην με προσπερνάς. Χάρισε μου ένα χαμόγελο πιο λυτρωτικό από το προηγούμενο. 

Μακριά από τα όρια.

Μία μορφή στο απέναντι μπαλκόνι να κοιτάζει κάτω.
Μία σκέψη που την ξεπερνά, ένα ερώτημα που παραμονεύει. Όλα γυρίζουν κυκλικά, όλα κατευθύνονται πιο πέρα από αυτό που αγγίζεις. Λόγια σκληρά με μπόλικη βία που δεν γυρίζουν πίσω. Τιμωρία ?