Παράλληλοι κόσμοι...

 

Στο μέσα μου υπάρχεις ως άδηλη ψυχή. Με πηγαίνεις στα αριστερά - δεξιά όπως εσύ το δημιουργείς. Στο τέλος τα καταφέρνεις και χάνεσαι, μία αποτρόπαια σκέψη συνειδήσεων, ένας αργός μεθυσμένος άγγελος.

Το πέρασμα...

 Ότι αγγίζω χάνεται και εσύ φεύγεις στο μοιραίο φυσικό περιβάλλον. Δεν ξέρω το γιατί μα όλο αυτό είναι κυκλικό. Το πέρασμα είναι ασφυκτικό από τη μία κατάσταση στην άλλη, ενώ ο αγώνας της ασυνέχειας διαφορετικός.