Ο Αντάρτης...

Ρέμπελες σκέψεις με κυνηγούν, φευγαλέες στιγμές που δεν θα ξαναρθούν και η ματιά της καθρεφτίζεται μέσα μου και εγώ να κοιτάζω αλλού.
Στριμώχνομαι πάλι πίσω από τις κρυφές πλευρές του έρωτα, ενώ ανοίγει μία πύλη, αλλά είναι ακόμα μακριά. Ένα όραμα, μία εξερεύνηση που εμπεριέχει και καλές στιγμές, στιγμές φυγής και λύτρωσης. Με πηγαίνω από δω και από κει, απόκληρος μοναχικός, υπεράνω πνευμάτων και αδήλωτων στιγμών.
Γύρω μου ένας άλλος κόσμος και εκείνη να είναι ακόμα εκεί. Δύσκολες στιγμές για πρίγκιπες, παροξυσμοί και το φάρμακο δεν βρίσκεται.
Ένας αντάρτης μέσα μου με διαπερνά.
'' Τι είναι αυτό που σε βολεύει τώρα περισσότερο '' ? με ρωτά,... '' Το είδωλο ή το αληθινό '' ?
Ο αντάρτης μου λέει '' διάλεξε το δεύτερο '' .

Gothic

Αδέσποτη μορφή

 

Αδέσποτη μορφή που όλο υπάρχεις αλλά δεν μου παρουσιάζεσαι ποτέ. Κάνω επικλήσεις παντού. Παντού το ίδιο θέατρο καθώς καμία ανώτερη δύναμη δεν σε γουστάρει και όλο αυτό μοιάζει σαν μία ακαταστασία μέσα μου.
Το ξέρω ότι είναι αδιέξοδο πια να πολεμώ με κάτι ένστικτα που δεν με ακούν και κάτι πειραγμένες υπάρξεις που δεν συγκατοικούν στα κύτταρά μου. Αφήνομαι λοιπόν στην απέξω προσπαθώντας να περισώσω το οτιδήποτε μα και αυτό είναι προκλητικό. 
Κι άντε πάλι από την αρχή, να στρέφομαι πάλι σε σένα για να με οδηγήσεις εκεί που εσύ ξέρεις μια που το παιχνίδι είναι δικό σου.
 Εγώ ξοφλημένος να προσπαθώ να κρατηθώ από τα δικά σου ένστικτα που λειτουργούν αμφίδρομα. Μία η αγάπη, μία το μίσος και στη μέση το τίποτα. Μία γραμμική συνέχεια που δεν βγάζει πουθενά. 
Τότε φεύγεις ξανά για να μου αποδείξεις ότι όλα είναι στημένα και εγώ να ακολουθώ το μυαλό σου.

Ουράνιος επί της Γης

Πουλημένο όνειρο...

 

Κατευθύνσεις υπαρξιακές που γεμίζουν τα κενά και ένα απροσδιόριστο παρελθόν.
Κοιτάζεις την έξοδο κινδύνου που υπάρχει μπροστά σου. Πίσω σου θλιμμένες εντυπώσεις, άτομα που δεν υπήρξαν ποτέ, ακατάλληλες στιγμές.

'' Καλώς ήρθες εδώ '' ...

Μια άνοιξη που τον υποδέχεται καθώς αφήνει εσένα.

Υποχωρεί και πηγαίνει σε ένα κύκλο σοφίας, μακριά από τους τετριμμένους ορίζοντες και χαμένες έννοιες.

Το χθες...

Όλα στην μνήμη μου καθηλωμένα, στιγμές που δεν θα ξανάρθουν και η παραπάνω αγάπη. Τα σκαλίζω ξανά μέσα στην αφαίρεση του νου μα κι αυτό είναι μία αφέλεια.

Αντάρτης των σχέσεων...

Περίεργες στιγμές και ανέξοδες τύψεις. Παρατηρείς ότι όλα βρίσκονται και χάνονται.

Οι μορφές φεύγουν και έρχονται και η λύτρωση επεμβαίνει σε λάθος χρόνο. Όλα κινούνται μέσα σε ένα ιδιότροπο καλούπι αγάπης, έντασης και ανυπακοής. 

Το κορίτσι του πάντα έρωτα..

Η μορφή της αντιδρά πάλι στο ίδιο μοτίβο.
Ένα ψέμα, ένα όργιο συναίσθημα, μία αποκαθήλωση. Εκείνος θα της μιλήσει ξανά για το παραπάνω έρωτα, για τον έρωτα που εξακολουθεί να υπάρχει. Δεν τα θεωρεί περασμένα - ξεχασμένα και αυτό κάνει το παιχνίδι επικίνδυνο.

Ελεγεία στον Έρωτα..

Πάρε με όπου θες
σε λιβάδια ξένα
εκεί που δεν κατοικούν  
εκεί που δεν υπάρχει ο κόσμος της συνέχειας
πάρε το μυαλό μου

Εξόριστος..

Μην με αγγίζεις μην με προσπερνάς. Χάρισε μου ένα χαμόγελο πιο λυτρωτικό από το προηγούμενο. 

Μακριά από τα όρια.

Μία μορφή στο απέναντι μπαλκόνι να κοιτάζει κάτω.
Μία σκέψη που την ξεπερνά, ένα ερώτημα που παραμονεύει. Όλα γυρίζουν κυκλικά, όλα κατευθύνονται πιο πέρα από αυτό που αγγίζεις. Λόγια σκληρά με μπόλικη βία που δεν γυρίζουν πίσω. Τιμωρία ?

Θύμα των Ονείρων...

Σκέψεις που γίνονται κάθε μέρα, αλλά οδηγούν στο ίδιο. Ο ίδιος πάντα, πάντα ο ίδιος. Γράφω για μένα με ένα περίεργο τρόπο σε ένα τρόπο, που ίσως να με καταδικάζω. 

Ψυχρά συναισθήματα...

Δεν θα σε μάθει κανείς ποτέ.
Κανείς δεν θα κοιτάξει τη ψυχή σου, κάνεις δεν θα κοιτάξει το πιο βαθύ περίγυρο των συναισθημάτων σου. 

Ασκητής των Ονείρων...

Μια ξαφνική νεροποντή που μοιάζει με άβυσσος ανοίγεται μπροστά στα μάτια μου. 
Είμαι στο προσωπικό μου κοινόβιο, ένας ασκητής των ονείρων.