Συνεχίζω...

Συνεχίζω.
Περνώ το δρόμο που ήθελα από παλιά, ξεπερνώ ανασφάλειες και ανώμαλες διαβάσεις που με κουράζουν. Δεν ξέρω που θα βρεθώ, ξέρω μόνο ότι τα βουνά δεν είναι πια δύσκολα. Δεν ξέρω αν είναι η διάβαση με οδηγό το Πλούτωνα, αν είναι η εξυπνάδα του Ουρανού ή η λύτρωση του Ποσειδώνα. Μπορεί να είναι και το φάρμακο .

Απλά και σύνθετα...

Ανοίγεις τα πανιά σου και ταξιδεύεις άλλοτε σε παραλίες που σε εμπνέουν, άλλοτε σε βουνά που σε κοιτάζουν περίεργα. Έχεις γεννηθεί Ιούλιο και αυτά δεν τα " πάνε καλά " μαζί σου. Ίσως είναι ότι τα κυβερνά ο Αιγόκερως και ξέρεις ότι είναι το αντίθετό σου ζώδιο.

Ο δρόμος της συνέχειας....

Η ζωή διέπεται από τους ίδιους κανόνες. Διαφέρουν οι απόψεις μόνο γιατί ισχύει. Όλα εξαρτιόνται από την προσέγγιση όσο αφορά την λατρεία .

Ο δρόμος για την Ιθάκη...

Γυρίζω πίσω δύο χρόνια. Με μία κοπέλα αφήνουμε την Αθήνα για το Σούνιο. Είναι μια " αποστολή " σε ένα λατρευτικό χώρο, όπου ο συμβολισμός είναι ιδιαίτερος για τα ζώδια του νερού.

Ανέκαθεν...

Επιστρέφω. Είναι μία άλλη άποψη που ξεχωρίζει μέσα στις σκοτεινές διαδικασίες προσήλωσης. Ξέρεις εκεί που υπάρχουν τα μισόλογα. Θα μου πεις " μιλάς τετριμμένα και αναλώνεσαι στην υπερβολή ". Ξέρεις αυτό είναι ανέκαθεν.

Φιλοξενούμενος...

Οι σκέψεις στα προηγούμενα προσδιορίζουν το Τώρα. Από που ξεκίνησες μέχρι που έχεις φτάσει είναι η φαντασία που έγινε πράξη.

Εξερευνητής της Θάλασσας...

Βλέποντας την θάλασσα πιστεύεις ότι εξερευνείς όλο το μυστικό κόσμο του ονείρου. Ανοίγεσαι στο πέλαγος και κατακτάς την ουσία που υπάρχει και μεταφέρεται με το κύμα.

Για όσους χάθηκαν...

" Στην είσοδο μπορείτε να ρίχνετε τον οβολό σας " πρότεινε ο ιερέας. " Οι νεκροί χάθηκαν άδικα και χρειάζονται την βοήθεια σας ". Καλά μου ακούγεται. Όμως μήπως πάλι μείναμε στην Ύλη και αφήσαμε την Πνευματική Ουσία. Σημεία των καιρών ή ο Δαίμων " κυκλοφορεί ανάμεσά μας ".
Πριν το χρήμα προηγείται κάτι πιο ουσισστικό από θρησκευτική και παραδοσιακή πλευρά. Το " ταξίδι των ψυχών ".
Είναι τόσα παιδιά ρε φίλε, που δεν μπορείς να " πας παρακάτω " , να γίνεις σαν τους άλλους, εσύ είσαι πνευματικό ον.
Όλα έχουν χαθεί μέσα στο χρήμα. Μα χρήματα είχαν και όσοι χάθηκαν και τι έγινε? Χρήματα είχα και εγώ όταν " συνάντησα τον Πλούτωνα " και τι έγινε ? Τίποτα, γιατί αυτό δεν ανήκει στους Συμπαντικούς Κανόνες. Εκεί για λυτρωθείς πρέπει να υποφέρεις. Υπάρχει η καρμικότητα των πάντων.
Βγαίνω προς την έξοδο του Ναού. Κοιτάζοντας βλέπω τα χρήματα στο " καλαθάκι του χρήματος " εντός του Ναού. Είμαι πικραμένος. Χρήματα υπάρχουν, δεν υπάρχει ευαισθησία όμως. Για τα παιδιά που χάθηκαν, για τους ανθρώπους που είδαν, που έζησαν, το μαρτύριο.
Που είναι το Μνημόσυνο, ρε φίλε. Το άφησες και εσύ " στο παρακάτω " μη μπορώντας να ακολουθήσεις δρόμους πνευματικούς και άγραφους.
Τώρα που μάζεψες το χρήμα, έχεις γίνει επιχειρηματίας - δωρητής. Εσύ όμως φίλε μου είσαι Ιερέας. Πρώτα " κατευθύνεις τις Ψυχές " και μετά αναζητάς οτιδήποτε γήινο και απατηλό.
Φεύγοντας θέλω να μιλήσω για Αγάπη. Στο δρόμο σκέφτομαι κάτι το Μεταφυσικό αλλά και Μηνυματικό. Το " ΟΙΚΟΠΕΔΟ 26 ". *


 * Είναι το οικόπεδο που χάθηκαν " αγκαλιασμένα " τα 26 άτομα.



Ουράνιος επί της Γης.

Ακούω φωνές....

Ακούω όλες τις μουσικές απεικονίσεις του καλοκαιριού. Η απεικόνιση σχετίζεται με την αίσθηση. Ακούω ότι μου αρέσει. Μου αρέσει να χάνομαι κάτω από ένα πεύκο και να οραματίζομαι πέρα από το πέραν.

Το πρώτο μπάνιο...

Μόλις έγραψα για την όψη του τριγώνου Δία / Ποσειδώνα. Σκέφτηκα για τις ώρες που πρέπει να αφιερώνεσαι στην θάλασσα, εκεί που λειτουργούν όλες οι αισθήσεις. Ίσως γι αυτό τα ζώδια του Νερού θεωρούνται τα " ευλογημένα ". Παρότι δεν καταφέρνουν να επιβιώσουν στα μεγάλα κύματα, δημιουργούν την αίσθηση ότι " τα πάντα σου έρχονται ".
Το κίνητρο γι αυτό είναι ότι ικανοποιούνται στο να θέλουν μόνο την επιβίωση. Όχι με προσπάθεια, αλλά ως ανάγκη που έχει κατακτηθεί. Αυτή η όψη που τώρα τρέχει και μας αφορά, λειτουργεί " ως πνοή του ύδατος ".
Θυμάμαι τις ατέλειωτες προσωπικές ώρες " ταξιδεύοντας " σε μυστικούς δρόμους κάθε φορά που βρισκόμουν στην Αρτέμιδα. Έβλεπα από ψηλά την θάλασσα - σε ένα καφέ που δεν υπάρχει πια - ακολουθώντας κάθε φορά το ίδιο τελετουργικό που και εμένα με ξάφνιαζε. Μέσα σε αυτό περιλαμβάνονταν τα μετέπειτα όνειρα πράξης και επέκτασης, σε ένα δύσκολο περιβάλλον.
Εκεί έμαθα να ελέγχομαι, αφού πρώτα με άφηνα στο πρώτο μπάνιο. Και έτσι ξαναγύριζα πίσω, αλλά δεν με έβρισκα εκεί που με άφησα.
Είχα χαθεί στα αδιέξοδα. ..



Ουράνιος επί της Γης.

Πρωτομαγιά...Ο δρόμος του Αγίου Γεωργίου

Πρωτομαγιά 1984. Ένα μπουλούκι από άτομα ανηφορίζει για την μικρή τελετουργική τελετή που περιλαμβάνει το " πιάσιμο του Μάη ".

Πάτερ Ημών...

Πάτερ Ημών...
Ο κόσμος συμμετέχει στην ιεροτελεστία. Μ. Τέταρτη ώρα 19:30. Είναι στιγμές κατάνυξης αλλά και αναζήτησης ενός καλύτερου πεπρωμένου. Καλά αυτό αλλάζει?

Σε αγαπώ χωρίς να σε ξέρω...

" Γιώργο τον Αγαπώ ".
Άλλη μία κατάθεση ψυχής, άλλη μια κραυγή ερωτική ή συναισθηματική, ανάλογα πως το προσδιορίζει η Μαρία. Αυτό είναι το όνομα της.

Να προσέξεις τότε το Σκοτάδι...

Σήμερα έχω τύψεις. Ξέχασα τον Γιώργο.
Βρίσκομαι στην αναζήτηση του εαυτού μου, μα δεν υπάρχω πουθενά. Όμως κάπου είμαι κρυμμένος.

Τίποτα καλό δεν είναι δωρεάν...

Γυρνώντας από ένα κουραστικό απόγευμα πρέπει να ξεκουράσειςς σώμα και ψυχή. Ολότελα.

Το γραφείο...

Γύρω μου πρόσωπα. Τα κοιτάζω. Τα περισσότερα γυναικεία.
Είναι μία επαρχιακή πόλη, αρκετά όμορφη και περίεργη.
Αλήθεια μου θυμίζουν τίποτα αυτά τα πρόσωπα? Όχι πια.

2018. Ο Δρόμος του Αγίου Ιεροθέου...

Το Νέο Έτος ήρθε να φέρει την " άνοιξη ". 
Αυτό μου αναφέρουν οι " ενορατικές " φίλες μου και εγώ πρέπει να πιστέψω τα λεγόμενα τους. Εξάλλου τι Αστρολόγος - Μεταφυσικός είμαι όταν δεν πιστεύω συνεργάτες και φίλες.
Είναι όντως μία χρονιά μεταίχμιο, καθώς ο δρόμος είναι εύκολος με την δυσκολία της συνέχειας.
Τα προμηνύματα, βασικό παράγοντας πρόβλεψης για τους " μυημένους " που και εγώ ακολουθώ, είναι η σημαντικότερη μέθοδος μπρος το δρόμο της πορείας προς το Άγιο Ιάκωβο*.
Είναι ο δρόμος που ακολουθούν οι " μάγοι " για να " συγχωρεθούν " από την αλλαζονεία και να διαβούν στο δρόμο της ταπεινότητας.
Θέλω να ακολουθήσω φέτος, το δρόμο της ταπεινότητας, ( απέραντος και δύσκολος) και με την βοήθεια του Ποσειδώνα να διαβώ στην αποκαθήλωση του Νου.
Η ακολουθία του δρόμου της Απολύτρωσης είναι η αναγκαία μέθοδος που πρέπει να ακολουθήσετε για να φτάσετε στην μετατόπιση από το φυσικοσυναισθηματικό πεδία στο νοητικό.
Αν δεν καταλάβετε ότι τα λεφτά δεν έχουν καμία αξία, ότι ο έρωτας - αγάπη είναι μία ανάγκη και όχι συναισθηματικός πόλεμος, δεν μπορείτε να ακολουθήσετε το δρόμο της " ευήμερης ψυχής ".
Με καταλαβαίνουν απόλυτα τα άτομα που έχουν περάσει βαθιά Κατάθλιψη, έφυγαν παρότι είχαν χρήματα και έρωτα για το δρόμο της απόγνωσης, και γύρισαν " άλλοι άνθρωποι ".
Χωρίς να το καταλάβουν, έκαναν το δρόμο προς τον Άγιο Ιάκωβο,  πέρασαν το δρόμο της " Μύησης " και ήλθαν πιο δυνατοί και πιο ολοκληρωμένη ως προς την Ουσία.
Αυτός ο δρόμος δεν μπορεί να " περπατηθεί " χωρίς Πίστη, όπως ακριβώς αρμόζει σε ένα Απόστολο - Άγιο, γιατί έρχεται η απόρριψη.
Στην εποχή των Ιπποτών, ο δρόμος αυτός φυλάσσονταν, ώστε οι " προσκυνητές " να είναι προσηλωμένοι στο δρόμο της Μύησης, αφού τα εμπόδια είναι αρκετά επειδή πρέπει να καλυφθεί μία τεράστια απόσταση μαζί με τον Δάσκαλο για την άφιξη στο τόπο της ταπείνωσης.

Θα μου πείτε " αυτά είναι δύσκολα, αφού ο Τσίπρας θα μας πάρει τα σπίτια μας ".
Αγαπητοί μου φίλοι, αν δεν υπερβούμε την ανάγκη να σώσω το σπίτι, ξέροντας τις επιταγές των μνημονίων ή ότι τα παιδιά σας θα επομισθούν ένα τεράστιο και δυσβάστακτο χρέος, δεν θα μπορέσετε να φτάσετε στο ούτε στην αρχή της διαδρομής.
Όσο επιμένετε στις " αμαρτίες του παρελθόντος " ( υπερβολές και απερισκεψίες που συνέβησαν, συν εγωιστικό εαυτό) δεν θα μπορέσετε να διανύσετε αυτό το δρόμο.
Και τι μένει? Θα με ρωτήσετε. Η Απελπισία?
Σας απαντώ. " Με τίποτα ".
Δεν υπάρχει απελπισία, υπάρχει παραίτηση.
Αυτός ο δρόμος δεν αφορά τους απελπισμένους, αφορά τους Πιστεύοντες.


* " Ο δρόμος του Αγίου Ιακώβου " είναι μία προσκυματικη διαδρομή Μύησης, που ακολουθούν οι προσκυνητές για να " απαλλαγούν από τα Πρέπει.
Η διαδρομή ξεκινά από την Νότια Γαλλία και μόνο με ένα σακίδιο, μετά από 800 χιλιόμετρα, φτάνεις στην Κομποστέλα της Ισπανίας.

Σημ: Σας συνιστώ το βιβλίο του Paulo Coehlio " Το Ημερολόγιο ενός Μάγου ".



Ουράνιος επί της Γης.