Ένα ψέμα, ένα όργιο συναίσθημα, μία αποκαθήλωση. Εκείνος θα της μιλήσει ξανά για το παραπάνω έρωτα, για τον έρωτα που εξακολουθεί να υπάρχει. Δεν τα θεωρεί περασμένα - ξεχασμένα και αυτό κάνει το παιχνίδι επικίνδυνο.
Κοιτάζει στη φωτογραφία τα μάτια της, τους άλλους κόσμους, το γλυκό παραμύθι, μία άνοιξη που παραμονεύει, αλλά όλο αυτό είναι μία χαμένη υπόθεση. Το τοπίο δεν είναι το ίδιο, καθώς η θολούρα δεν έχει φύγει, ενώ η ενορατική Μαρίνα του εξιστορεί ότι το παιχνίδι τελείωσε εδώ.
Δεν μπορεί να το πιστέψει. Όμως το παρόν είναι δικαστής. Η ελπίδα δεν πεθαίνει τελευταία, ούτε τα μάτια της ζητούν να επανέλθουν στο προσκήνιο. Και τώρα τι γίνεται ?
Χαμένος στη μετάφραση προσπαθεί να πορευτεί με ένα τρόπο, μέσα στο παράλογο ίδιο ρυθμό και μη κανονικό.
Η επόμενη αγάπη πρέπει να είναι αντίγραφο της προηγούμενης, πρέπει να έχει την ίδια πνοή, το ίδιο άρωμα.
Μία ιεροτελεστία που αφορά το τώρα μέσα από πολλαπλές διαστάσεις εκεί που δεν υπάρχει το παραπάνω, μόνο το εδώ. Η παλιά μορφή δεν εκτροχιάζεται ούτε μπορεί να αντικατασταθεί.
Αυτό είναι το πιο δύσκολο, αυτό είναι καταστροφή του...
Gothic
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου