Σκιά...

 Πέφτω στο κενό της ύπαρξης και της ξοφλημένης ενέργειας. Κοιτάζω αριστερά-δεξιά μία θάλασσα και στο βάθος τη φαντασία της. Γυρίζω αμέριμνος, ψάχνω κατευθύνσεις, αναζητώ όνειρα. Σε ένα μοτίβο που εκπέμπει μισή αισιοδοξία και μία αποστροφή προς τα είδωλα. Κατευθυνόμενες ενέργειες για το κάπου πέρα από τις συνηθισμένες εντυπώσεις.
Τριγύρω μία τεταμένη σιωπή και ένας αγώνας για επιβίωση. Καταφέρνω να αναδυθώ μέσα από τη μορφή της και να οδηγηθώ στο κόσμο της λύτρωσης. 
Δεν είναι η σκιά της προκλητική, είναι που την άφησα να με πνίξει. Τώρα στο τέλος καταλαβαίνω το λάθος.

Ουράνιος Επί της Γης