Ασκητής των ονείρων...

 

Καινούργιοι δρόμοι που φαίνονται στο πέρας και ένα όνειρο που με διακατέχει αλλά αυτή τη φορά δεν έχει γυναικεία μορφή. Παράλληλα σύμπαντα που με αφομοιώνουν σε ένα παράξενο όνειρο. Γύρω μου λουλούδια και πουλιά να μου κελαηδούν. Πιο μακριά η θάλασσα να με καλεί. Πάλι '' ασκητής των ονείρων '' και των προσωπικών προβολών καθώς Εκείνη δεν υπάρχει πια. Ξεκάθαρες κουβέντες που με οδηγούν στην άλλη άποψη. Τι γίνεται με το όνειρο?
Κανένας δεν ξέρει τίποτα καθώς μιλάμε για μελλοντικούς χρόνους που τώρα μοιάζουν σαν αφηρημένες έννοιες. Τριγύρω μου και στο πουθενά η Ύπαρξη μιλά για άλλα. Ένας παράδεισος που δεν συμμετέχει κανείς απελπισμένος και χαλαρός ονειρευτής.
Όμως ο καθρέφτης είναι εδώ να καθορίζει τις υπάρξεις. Τα άλλα μάτια να με κοιτούν σε σκορπίσια υφή. Παράξενος με την απλότητα των στιγμών. Παράλληλα εισχωρώ εκεί που δεν είναι κανείς ακολουθώντας παράλληλη πορεία από το πέρα-δώθε. Οι μορφές πλέον λειτουργικές  και ας έχουν διαφορετικά μάτια. Το πλησίασμα μετράει.
Καθρεφτίζομαι πίσω από τις συνήθειες ακολουθώντας το δικό μου ρυθμό . Όταν γυρίζω πίσω χάνομαι σε παρακλάδια μία ίασης. Περίεργο πεδίο που δεν με δέχεται εύκολα. Πλησιάζω λοιπόν το περίεργο και αντιγράφω οτιδήποτε στέκεται μπροστά μου ως όνειρο.
Ναι, υπάρχει ελπίδα αυτή τη φορά, δεν είναι τα μάτια της, αλλά τα μάτια τα δικά μου που τα βλέπουν εντελώς διαφορετικά.

Ουράνιος επί της Γης